تو را کسی که شد آیینه  دار ، می فهمد
کسی که می کِشد از خود کنار می فهمد

نه هرکه از مِی و میخانه دَم زَنَد ،تنها
شراب را چشمانِ خُمار  می فهمد

تویی که لحظه به لحظه دلت تَرک خورده ست!
سکوتِ خونینت را ، اَنار می فهمد

نه کوهسار نه دریا، قبول باید کرد
کویرِ هجرت را، جویبار می فهمد

به یاد حضرت معشوق، سرفرازی را-
-سری که رفت به بالای دار می فهمد

حریفِ تو شبِ طوفانِ سرنوشت نشد
درختِ صبحِ تورا، ریشه دار می فهمد

مباش چشم به راهِ خزان و باور کن
تو را شکوفه شکوفه بهار می فهمد

عبورِ گمشده ی جاده های مِه زده را
نگاهِ پنجره ی انتظار می فهمد

پُر است حنجره ات از گلایه،  بی تردید
فقط زبانِ دلت را، سه تار  می فهمد.

رضا حدادیان
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
اشعار زیبا